'De kracht van Prooidier schuilt vooral in hoe Wiersma schrijft: lichamelijk, wars van retoriek of versiering, en daardoor des te trefzekerder. Niet om te imponeren, maar om bloot te leggen: hoe verlangen zich in het lichaam nestelt, hoe angst voelt in de ademhaling, hoe verwarring zich hecht aan huid en tastzin. De korte zinnen zijn geladen, gespannen als spieren op het punt van verkramping. Er wordt niets uitgelegd – alles wordt ervaren. Doordat Wiersma weigert om grote uitspraken te doen, en in plaats daarvan het concrete gevoel minutieus volgt, wordt de psychische ontwrichting van Kirsten voelbaar. De stijl ís de staat van het personage.' ****
Anna Husson van Bevlogen Letteren schreef een schitterende recensie over Prooidier.